สมุดบันทึกกระดาษดำ
เด็กชายอายุสิบขวบ วันกะเตาะต้องเข้าเรียนสำนักพญายม น่ากลัว แสนอันตราย เค้าอยากหาที่นอนจัง...
ผู้เข้าชมรวม
99
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สมุดบันทึกกระดาษดำ
…”ถึงเวลาที่ คิเคียวจะเข้าเรียนแล้วนะ”…
ประมุข “สมาคมเปลวไฟเชียไรเนีย”กอดภรรยาน่ารักน่าชังผู้รักลูกชายสุดหัวใจ นั่นสินะ ลูกของพวกเขาได้เวลาเข้ารับการศึกษาเหมือนเด็กๆคนอื่นๆได้แล้ว คู่สามีภรรยาจึงส่ง เด็กชายวันสิบขวบไปศึกษาวิชาและหาเพื่อน ในโรงเรียน “สำนักพญายม”โรงเรียนอันสองที่ได้ชื่อว่ามีการศึกษาดีเยี่ยมที่สุดในสามโลก นักเรียนป่าเถื่อนและเป็นพวกอมนุษย์น่าเกียจน่ากลัว แต่ “คิเคียว”หาได้สนใจหรือเศร้าใจ เด็กชายเก็บกระเป๋าและเดินทางไปกับเพื่อนวัยเด็ก สาวน้อย”ลุกกะ” สมุดบันทึกกระดาษดำจึงได้เริ่มขีดเขียน เรื่องราวความรักจากรุ่นพี่ต่างโรงเรียน คู่หมั้นที่เป็นแม่ม่าย เพื่อนสมัยเด็กที่คิดจะเกาะติดทุกฝีก้าว และการต่อสู้อันดุเดือดในลานประลอง คิเคียวไม่พูด ลูกจิตวิญญาณอยากหาที่นอนเงียบๆเพราะกลางคืนคิเคียวไม่สามารถนอนได้ ฝันร้ายนั่นตามหลอกหลอนเด็กชาย…ยามที่เขาหลับใหล ฝ่ามือดำ และเสียงกรีดร้อง…
แนะนำตัวละคร
คิเคียวเด็กชายตัวจิ๋วราวภูตแคระ เป็นลูกของสองจิตวิญญาณ เป็นเด็กเงียบๆเนื่องจากคุณแม่ไม่ชอบพูด เขาเลยไม่ชอบพูดมาก เป็นเด็กเรียบร้อยใจเย็น ตาสีดำขลับผมสีดำสั้น ใส่ชุดเสื้อกิโมโนชั้นเดียวสีดำเขม่า สิ่งที่ชอบที่สุดคือ การนอน แต่คิเคียวนอนกลางคืนไม่ได้ถ้าคุณแม่ไม่นอนด้วย ฝันร้ายชอบมาหา
ลุกกะ เพื่อนสมัยเด็ก สาวน้อยวัยสิบขวบ ได้อาศัยอยู่กับคิเคียวมาตลอด เพราะพี่สาวเธอทำงานให้ท่านประมุทหรือคุณพ่อของคิเคียว พวกเธอจึงได้เล่นด้วยกันเป็นเหมือนครอบครัว เพื่อน พี่น้อง ลุกกะเป็นปิศาจแพะมีเขาแพะกลมสีน้ำตาลอ่อน เรือนผมยาวสีทองไหล มีความมั่นใจและรักคิเคียวที่สุด เธอสัญญากับคุณแม่คิเคียวจะดูแลคิเคียว เธอเรียกคิเคียวว่า “นายน้อย” และเรื่องสำคัญมาก คิเคียวจะโกรธมากถ้าลุกกะร้องไห้หรือมีบาดแผล ความโกรธของจิตวิญญาณตัวน้อย สามารถแผดเผาทุกสิ่งเป็นเถ้าถุลี ด้วยเปลวไฟสีดำทมิฬ…
เรื่องราว
ของนักเรียนใหม่ในสถานศึกษาสุดแสนอันตราย เพื่อนที่โดนกดขี่ เพื่อนผู้กุมกุญแจแห่งบานประตู
ลูกหลานมังกรพันปี ดาร์กเอลฟ์นิสัยเพี้ยน และลูกจิ้งจอกเก้าหางที่หลงเข้ามา…
ผลงานอื่นๆ ของ เหล่าปราชญ์พเนจร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เหล่าปราชญ์พเนจร
ความคิดเห็น